بیوگرافی روشنک گرامی: روایتی از هنر، استقامت و مهربانی[ویدیو + تست]

1. آیا زنی که با سرطان جنگید و زندگی را به هنر تبدیل کرد، می‌شناسید؟

روشنک گرامی، با طنزی گزنده و قلبی پر از مهربانی، داستانی الهام‌بخش از استقامت و خلاقیت را روایت می‌کند که شما را مجذوب خواهد کرد.

2. بیوگرافی روشنک

روشنک گرامی، ستاره سینمای ایران و طراح لباس، با مبارزه‌ای شجاعانه علیه سرطان و تعهد به هنر و مهربانی، نمونه‌ای از زندگی پرشور و الهام‌بخش است.

3. خب، همین دیگه!

در اوج یک قرارداد سینمایی، تلفنی خبر سرطان را می‌شنود. اما به جای تسلیم، با خنده‌ای جسورانه می‌گوید: «خب، همین دیگه!» این داستان روشنک گرامی است؛ زنی که با طنز، عشق به هنر و روحیه‌ای شکست‌ناپذیر، زندگی‌اش را به شاهکاری از استقامت و زیبایی تبدیل کرد.

باضیا – گفتگوی علی ضیا با روشنک گرامی

مشاهده ویدیو در یوتیوب

روشنک گرامی، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، متولد ٣١ شهريور ۱۳۶۲ در تهران است. او در رشته معماری و سپس کارگردانی تئاتر تحصیل کرد و فعالیت هنری‌اش را از صحنه تئاتر آغاز کرد. نخستین حضور حرفه‌ای روشنک گرامی در قاب تلویزیون با سریال «فاصله‌ها» گره خورد. آخرین نقش‌آفرینی روشنک گرامی، در فیلم «از عشق» ساخته امیرحسین ثقفی است که در تیر ماه گذشته با حضور در جشنواره «ایسکیا»ی ایتالیا، موفق به دریافت جایزه شد.

در این گفتگو روشنک از سختی‌های بازیگر بودن و دست‌های پشت‌پرده سینما تعریف کرد و از رابطه صمیمی‌ا‌ش با عباس کیارستمی گفت و معتقد بود که مرگ عباس کیارستمی خطای پزشکی بوده! این برنامه عجیب‌تر از همیشه است.

سرفصل‌های گفتگو:

• 00:00:00 – شروع برنامه و معرفی روشنک گرامی
• 00:11:03 – چرا روشنک مدتی از سینما غایب بود
• 00:13:49 – مصاحبه
• 01:29:00 – شروع خوندن کامنت‌ها توسط علی ضیا

4. فهرست مطالب

• 5. محتویات مقاله
• 6. تست خودشناسی
• 7. سؤالات متداول
• 8. منابع معتبر
• 9. نتیجه‌گیری
• 10. سپاسگذاری صبح نت
• 11. سلب مسئولیت صبح نت
• 12. کلمات کلیدی

5. زندگی روشنک

روشنک گرامی، بازیگر برجسته سینمای ایران، با طنزی گیرا، صداقتی بی‌پرده و روحیه‌ای پرشور، نه تنها در نقش‌هایش بلکه در زندگی واقعی‌اش نیز مخاطبان را مجذوب می‌کند. زاده‌ی شهریور و اکنون در آستانه‌ی ۴۲ سالگی، او با وجود چالش‌هایی مانند مبارزه با سرطان و مصدومیت‌های جسمی، با انرژی و جسارت به مسیر خود ادامه داده است. زندگی او ترکیبی از عشق به هنر، استقامت در برابر سختی‌ها و تعهد عمیق به مهربانی و آزادی است.

5.1 کودکی و خانواده: ریشه‌های محبت و طنز

روشنک در خانواده‌ای گرم و پر از طنز رشد کرد. او مادرش را فرشته‌ای با لب‌های گلی و صدایی آسمانی توصیف می‌کند که در سخت‌ترین لحظات، با طنزی ساده اما مهربان، به او کمک کرد تا درد را فراموش کند. پدرش را کودکی بازیگوش و باهوش می‌داند که با وجود تفاوت‌هایشان، رابطه‌ای صمیمی با او دارد. این پشتوانه خانوادگی، به‌ویژه حمایت مادرش در دوران بیماری، به او قدرتی بی‌نهایت بخشید. روشنک می‌گوید: «حتی وقتی مادرم انگار حواسش نبود، عشقشو حس می‌کردم.» این محیط خانوادگی پایه‌ی شخصیت مثبت و مقاوم او را شکل داد.

5.2 مبارزه با سرطان: شجاعتی الهام‌بخش

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های زندگی روشنک، تشخیص سرطان در چند سال پیش بود. او این تجربه را با طنزی تلخ و صادقانه روایت می‌کند: هنگام امضای قرارداد برای یک پروژه سینمایی، پزشک با او تماس گرفت و خبر بیماری را داد. روشنک با خنده گفت: «خب پس خودشه دیگه!» و با روحیه‌ای جنگجویانه به جراحی و شیمی‌درمانی رفت. او حتی در روزهای پایانی شیمی‌درمانی سر صحنه فیلم‌برداری حاضر می‌شد و با انرژی و شوخ‌طبعی بیماری را پشت سر گذاشت. به گفته خودش: «انقدر خونه‌مون پر آدم بود که نفهمیدم چی شد!» این روحیه مثبت و حمایت اطرافیانش او را از این آزمون بزرگ عبور داد. او حتی لحظات سخت بیمارستان را با طنز تعریف می‌کند، مثل وقتی که مادرش در حالی که او از درد فریاد می‌زد، مشغول خواندن کتاب بود!

5.3 سینما: عشقی عمیق اما گاه ناامیدکننده

روشنک در ابتدا رویای کارگردانی داشت، اما به اصرار دیگران وارد بازیگری شد. او عاشق سینماست، اما از فضای کنونی آن دل خوشی ندارد. به باور او، سینمای ایران گاهی گرفتار بی‌سوادی و لمپنیسم است و او ترجیح می‌دهد با کارگردانانی مانند حمید نعمت‌الله یا داریوش ربیعی کار کند که روحیه‌ای هنری و خلاق دارند. او از تکرار و کلیشه بیزار است و فیلمنامه‌هایی را انتخاب می‌کند که او را به وجد بیاورند. روشنک می‌گوید: «اگه بخوام فقط بفروشم، میرم کنار خیابون دوغ بفروشم!» او تجربه‌هایی از کنار گذاشته شدن از پروژه‌ها یا خرید نقشش داشته، اما با نگاهی فلسفی می‌گوید: «هر چیزی مال منه، مال منه. اگه نیست، بهتر!» این نگاه ترکیبی از عشق عمیق و انتقاد صریح به سینماست.

5.4 سفر: عشقی به کشف جهان

روشنک به سفر علاقه زیادی دارد و معتقد است که سفر به او یاد داده چگونه با چالش‌های جدید روبه‌رو شود و از هر تجربه درس بگیرد. او هرگز به مهاجرت فکر نکرده و با عشق به ایران، زیبایی‌های چالوس، قشم و شیراز را بی‌نظیر می‌داند. او ترجیح می‌دهد با دوستانش به نقاط مختلف سفر کند، اما همیشه به ایران بازمی‌گردد. روشنک معتقد است هر سفر داستانی جدید است که حالش را خوب می‌کند و فرصتی برای کشف فرهنگ‌ها و تجربه‌های تازه فراهم می‌آورد.

5.5 طراحی لباس و آموزش: خلاقیت در زندگی روزمره

روشنک تنها یک بازیگر نیست؛ او طراحی لباس را به‌عنوان راهی برای ابراز خلاقیت انتخاب کرده و برند خود را راه‌اندازی کرده است. او می‌گوید: «همش در حال خرید لباس بودم، گفتم خودم طراحی کنم!» چون لباس‌هایی که دوست داشت را پیدا نمی‌کرد، تصمیم گرفت خودش آن‌ها را خلق کند. او همچنین زبان انگلیسی و فرانسه را به دوستانش آموزش می‌دهد و معتقد است این کار را به‌خوبی انجام می‌دهد، زیرا خودش بدون کلاس رسمی زبان آموخته است. او حتی به فکر یادگیری زبان ایتالیایی است و با طنز می‌گوید: «شاید معلم زبان بشم، چون درآمدش از بازیگری بیشتره!» این فعالیت‌ها روحیه چندوجهی و خلاق او را نشان می‌دهند.

5.6 عشق و ازدواج: معیارهایی ساده اما عمیق

روشنک هنوز ازدواج نکرده، اما معیارهایی ساده و عمیق برای شریک زندگی‌اش دارد: «خنگ نباشه، محترم باشه، حرف زیاد نزنه و گاهی خاطره تعریف کنه!» او احترام را مهم‌ترین بخش یک رابطه می‌داند و معتقد است حتی سخت‌ترین حرف‌ها را می‌توان با احترام گفت. تجربه عشق برای او پر از احساسات متناقض است؛ او از پسری با چشمان گیرا یاد می‌کند که عاشقش بود، اما رابطه‌شان به نتیجه نرسید. با این حال، با طنز می‌گوید شاید روزی حلقه‌ای بپذیرد، اما فعلاً از زندگی مجردی لذت می‌برد. او حتی از خواستگارانی که به روش‌های سنتی سراغش آمده‌اند با خنده یاد می‌کند: «تق تق تق، دخترتونو می‌خوام! خب یارو خنگه دیگه!»

5.7 نگاه به زندگی: مهربانی و آزادی

روشنک زندگی را فرصتی کوتاه برای مهربانی می‌بیند. او می‌گوید: «ما تو این عمر کوتاه مثل مورچه‌ایم تو یونیورس. چرا مهربون نباشیم؟» این نگاه فلسفی، همراه با طنزی که حتی در سخت‌ترین لحظات از او جدا نمی‌شود، او را به شخصیتی خاص و دوست‌داشتنی تبدیل کرده است. او از حاشیه‌ها و شایعات با خنده می‌گذرد و می‌گوید: «مردم فکر می‌کنن من عملی‌ام، ولی من حتی از سیگار متنفرم!» او حتی با کسانی که از او بدشان می‌آید با مهربانی رفتار می‌کند و می‌گوید: «دعاشون می‌کنم که حالشون خوب باشه.»

5.8 موسیقی و هنر: الهام از زیبایی‌های زندگی

روشنک عاشق موسیقی است و معتقد است موسیقی می‌تواند روح را نوازش کند و حال آدم را خوب کند. او می‌گوید: «موزیک‌هایی هستن که انگار با روحت حرف می‌زنن و حالتو خوب می‌کنن.» او حتی پیانو تدریس می‌کند و از به اشتراک گذاشتن هنرش با دیگران لذت می‌برد. این عشق به موسیقی و هنر بخشی از شخصیت چندوجهی او را تشکیل می‌دهد و به او کمک می‌کند در لحظات سخت آرامش پیدا کند.

5.9 تجربه‌های تلخ سینمایی: ایستادگی در برابر حاشیه‌ها

روشنک از تجربه‌های تلخ در سینما بی‌نصیب نبوده است. او از تهیه‌کنندگانی می‌گوید که با رفتارهای غیرحرفه‌ای، مانند فرستادن گل یا پیشنهادهای نامناسب، او را آزار داده‌اند. در یک مورد، رضا عطاران به دفاع از او برخاست و از تهیه‌کننده خواست که «دور این دخترا رو خط بکشه». این حمایت‌ها جایگاه او را در میان همکارانش نشان می‌دهد، اما او همچنان از فضای غیرحرفه‌ای برخی پروژه‌ها گله‌مند است. او می‌گوید: «بعضی آدما تو سینما فقط به فکر فروشن، نه هنر.»

5.10 رابطه با مخاطبان: صمیمی و طناز

روشنک رابطه‌ای صمیمی و طنزآمیز با مخاطبانش دارد. او از کامنت‌های عجیب، مانند شایعات دیوانگی خانوادگی، با خنده می‌گذرد و می‌گوید: «شاید راست بگن که خانوادگی دیوونه‌ایم!» او از اینکه مردم او را باوقار و مسئول می‌بینند خوشحال است، اما تأکید می‌کند که خودش را آدمی ساده و شوخ‌طبع می‌داند. این صمیمیت و صداقت او را به چهره‌ای محبوب و قابل اعتماد تبدیل کرده است.

5.11 شکستگی پا: مقاومتی در برابر درد

یکی دیگر از چالش‌های زندگی روشنک، شکستگی شدید پایش هنگام کار در پروژه‌ای به کارگردانی عباس رافعی بود. به دلیل کفش نامناسب و عدم آمادگی برای پریدن از ارتفاع، پایش به شدت آسیب دید، اما کارگردانان حتی کات ندادند و او تا پایان روز روی پای شکسته کار کرد. با این حال، با روحیه‌ای مقاوم، حتی در روزهای بعد به کار ادامه داد. او می‌گوید: «پام شبیه پا نبود، ولی من جوگیرم، یادم میره همه‌چی!»

5.12 ترس‌ها و لذت‌های کوچک: صداقت در سادگی

روشنک از حشرات می‌ترسد و این را با خنده اعتراف می‌کند. یکی از لذت‌های کوچکش، که او آن را «گیلتی پلژر» می‌نامد، روزهایی است که هیچ کاری نمی‌کند و فقط استراحت می‌کند. البته او می‌گوید این بی‌خیالی حس بدی به او می‌دهد، چون روحیه‌اش پر از فعالیت و خلاقیت است. او حتی از صدای جاروبرقی متنفر است و می‌گوید: «صدای جاروبرقی بدترین صداست!» این صداقت او را به مخاطبانش نزدیک‌تر می‌کند.

5.13 عشق به یادگیری: مسیری بی‌پایان

روشنک همیشه در حال یادگیری است و به دوره‌های آموزشی و ورکشاپ‌ها علاقه دارد. از بازیگری و کارگردانی گرفته تا فکر کردن به تحصیل در رشته‌های دیگر، او هیچ‌گاه از آموختن دست نمی‌کشد. او می‌گوید: «من همیشه دارم می‌خونم، ورکشاپ می‌رم، دوره‌های مختلف می‌گذرونم.» این اشتیاق او را به فردی پویا و در حال رشد تبدیل کرده است.

5.14 رابطه با دوستان: دوستی‌های بی‌قضاوت

روشنک از دوستی‌هایش با افتخار یاد می‌کند. او با بسیاری از دوستانش، حتی اگر عقایدشان متفاوت باشد، رابطه‌ای صمیمی دارد. او حتی برای کسانی که از او بدشان می‌آید دعا می‌کند و می‌گوید: «دلم می‌خواد حالشون خوب باشه.» این نگاه بی‌قضاوت و مهربانانه نشان‌دهنده قلب بزرگ اوست.

5.15 دیدگاه به کودکان و آینده: عشق و مهربانی

روشنک کودکان را بامزه می‌بیند، اما فعلاً به بچه‌دار شدن فکر نمی‌کند، چون معتقد است بچه‌ها بزرگ می‌شوند. او می‌گوید اگر بخواهد به کودکی ۵ یا ۶ ساله درباره زندگی چیزی بگوید، به او می‌گوید: «به دنیا اومدیم که عشق بورزیم، مهربونی کنیم و آدمای خوبی باشیم.» این پیام ساده فلسفه زندگی او را نشان می‌دهد.

5.16 عشق به طبیعت: پناهگاهی برای آرامش

روشنک عاشق طبیعت است و در جنگل‌ها و کنار دریا آرامش واقعی را پیدا می‌کند. او از پیاده‌روی در طبیعت و گوش دادن به صدای باد و پرندگان لذت می‌برد و می‌گوید: «طبیعت انگار باهات حرف می‌زنه، بهت می‌گه همه‌چی درست می‌شه.» این ارتباط عمیق به او کمک کرده تا در لحظات سخت، مانند دوران بیماری، انرژی خود را بازیابد.

5.17 تأثیرپذیری از بزرگان سینما: احترام به هنر

روشنک از بزرگان سینمای ایران مانند عباس کیارستمی و داریوش مهرجویی الهام گرفته است. او از دوستی نزدیکش با کیارستمی با افتخار یاد می‌کند و معتقد است فقدان این بزرگان خلأ بزرگی در سینمای ایران ایجاد کرده است. او می‌گوید: «خیلی سخته دنیایی که این آدما توش نباشن.» این احترام نشان‌دهنده تعهد او به کیفیت در سینماست.